Stanowisko w sprawie artykułu pt. „ Niekonsekwencja w handlu alkoholem w sieci”
W dniu 24 czerwca 2014 r. ogłoszona została ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827), zwana dalej „ustawą o prawach konsumenta”, która w art. 38 pkt 7 stanowi między innymi, że prawo odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do umowy, w której przedmiotem świadczenia są napoje alkoholowe, których cena została uzgodniona przy zawarciu umowy sprzedaży, a których dostarczenie może nastąpić dopiero po upływie 30 dni i których wartość zależy od wahań na rynku, nad którymi przedsiębiorca nie ma kontroli.
Minister Zdrowia informuje, że ustawa o prawach konsumenta nie wprowadza żadnych zmian w zakresie zasad sprzedaży napojów alkoholowych określonych w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1356, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o wychowaniu w trzeźwości”. Stosowanie art. 38 pkt 7 ustawy o prawach konsumenta może odnosić się jedynie do umów zawartych z zachowaniem ograniczeń wynikających z przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości. W żadnym przypadku nie może być uzasadnione twierdzenie, że wejście w życie art. 38 pkt 7 ustawy o prawach konsumenta spowoduje usankcjonowanie sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem internetu, gdyż w tym zakresie stan prawny nie ulegnie zmianie. Ustawą kompleksowo normującą obrót napojami alkoholowymi jest ustawa o wychowaniu w trzeźwości, która w powyższym zakresie nie została znowelizowana ustawą o prawach konsumenta. Ustawa o prawach konsumenta nie może być interpretowana jako lex specialis w stosunku do ustawy o wychowaniu w trzeźwości, z której przepisów w sposób nie budzący wątpliwości wynika całkowity i obwarowany sankcjami administracyjnymi i karnymi zakaz prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych za pośrednictwem internetu (w ustawie przedstawiono katalog zamknięty miejsc, w których można prowadzić sprzedaż).
Art. 38 pkt 7 ustawy o prawach konsumenta można odnosić wyłącznie do umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 181 ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, tj. przedsiębiorcę, którego działalność polega na organizacji przyjęć i który ma stosowne zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych i do którego nie stosuje się przepisów dotyczących obowiązku wskazania punktu sprzedaży.